Mag ik
je aanraken?
Mijn vingertopje
streelde
haar behoedzaam

Haar aanraken
was alles verankeren
Ervaren dat wat was
écht was
en nog is

Zoveel navelstrengen
leven
verweven in
die zachte streling
in dat ene moment

Niet verder kijken
dan een uur
waarin
een heel leven
besloten leek

Terwijl,
zij was er,
ons kleinood
Als een juweel
zó kostbaar

Haar kracht
reeg hier
44 dagen
in kwetsbaarheid
aaneen

Niet verder
dan een uur
vooruit
mogen denken
Hoe doe je dat?

Mag ik
je aanraken
wanneer ik
je weer ontmoet
straks, daar?


In liefdevolle herinnering aan mijn dochtertje Bente Josephine (*28 februari 1999 – †13 april 1999)

©️ Sabine Vekemans 2022 – alle rechten voorbehouden