De meesten van ons zijn opgegroeid met kiezen vanuit het verstand, vanuit logisch leren nadenken. Daar lag de nadruk op, dat leerde je ook op school. Niet als vak, maar het lag en ligt helaas nog steeds ten grondslag aan ons onderwijsbestel. Maar wie leert je om te voelen of de keuzes die je maakt ook echt kloppen voor jou? Of ze resoneren met een dieper bewustzijn in je, met wie jij werkelijk bent, met de levensvreugde waarmee je kwam? Waar blijf jij eigenlijk in jouw levensverhaal?
Het ego-denken neemt al vanaf je kindertijd het roer over. De kwebbelende aap of de innerlijke rechter verschijnt al heel jong in je leven en roept kritische dingen als: denk toch eerst eens na! Doe niet zo dom! Wat een onbezonnen actie!… Het gevolg van de conditioneringen door jouw opvoeding. Zo verlies je het contact met je innerlijk kompas waarmee je gekomen bent. Je innerlijk kompas dat op veel meer is afgestemd dan alleen jouw ‘ik’ en alle aardse beslommeringen. Je wordt zo letterlijk een product van de tijdsgeest.
Het leven wringt
Veel gevoelige mensen merken dat zij vastlopen. Vastlopen omdat er diep in ze een besef ontwaakt dat het leven zoals ze dat nu leiden niet de bedoeling is. Ze zijn te ver afgeraakt van hun essentie en intenties waarmee ze dit leven aangingen. Het leven wringt. Ze worden geleefd door alle verwachtingen, van zichzelf en van anderen. Ze raken verstrikt in hun denken, in hun emoties. En al roept hun ego nog zo hard dat ze vooral moeten doorgaan en volharden, het lukt niet meer. Niet meer op de manier die ze gewend waren. Herken jij je hierin?
De signalen van je lichaam als richtingaanwijzers
Vaak zijn de signalen van je lichaam de beste richtingaanwijzers. Negeer ze niet. Alle spanning die zich heeft vastgezet in je lijf, waar voel je die het meest? In je schouders die alles proberen te dragen? In je hoofd dat rondtolt vanwege de continudiensten die het draait? In je dichtgeknepen keel omdat jij je niet werkelijk durft uit te spreken? In de beklemming op je borst omdat je de liefde voor het leven niet meer voelt? Of de knoop in je maag omdat je je niet kunt verbinden met jouw vrije wil en levenskracht?
Weet dat je zoveel meer bent dan je ‘denken’. Je hebt een enorm potentieel om jezelf te bevrijden van de ballast en de beklemming. Je bent niet de conditioneringen uit je jeugd, de ‘do’s & don’ts’ die je onbewust overnam van je ouders en de omgeving waarin je opgroeide. Jij mag in jouw leven eerst en vooral de liefde voor jezelf voelen en dienstbaar zijn aan jezelf. Als je dat aan jezelf kunt geven, werkelijk geven, dan pas kun je dat aan anderen geven. Het is onmogelijk om aan anderen te geven wat je niet zelf hebt ervaren.
Waar blijft jouw levenslust?
Ben jij als HSP’er alleen maar bezig met de behoeften en wensen van anderen? Waar word jij blij van? Wat zijn jouw behoeften en wensen? Maak ruimte om deze te onderzoeken. Sta jezelf toe om hiervoor tijd te nemen en ze al spelend te ontdekken. Doe eens een poos dingen waar je naar verlangt, maar nooit tijd voor maakt. Ga dansen, zingen, muziek maken of luisteren, kleuren, schilderen, de natuur in of wat dan ook jou blij maakt. Dat hoeft niet eens urenlang, een kwartier per dag van een activiteit die je leuk vindt is al voldoende om je weer te verbinden met jouw levensvreugde. En weer op te laden met positieve energie.
Onderzoek bewust hoe je je daarna voelt. Wat dient zich in jou aan als verlangen? Welke ingevingen ploppen op? Wat wil zich via jou ontvouwen? Schrijf dit elke keer op in een notitieboekje. En verwonder je over wat je dan aan papier toevertrouwt. De stroom van jouw leven die weer op gang komt, nu niet vanuit denken maar vanuit voelen.
Geef een reactie