De laatste tijd ben ik bezig met het thema ‘Verbinden’ of eigenlijk het gebrek eraan. Verbinding beschouw ik dan als een uitwisseling waarbij er een balans is tussen ‘geven’ en ‘nemen’. Niet per se op hetzelfde moment, maar in het algemeen geldt wanneer je aan de ander geeft, jij ook van de ander ontvangt. De vorm kan daarbij variëren. Bij gevoelige mensen is die balans vaak al jong in hun leven verstoord geraakt.
Ben jij ook een expert in ‘geven’?
Als je net als ik erg gevoelig bent, is die kans groot. Wij zijn om allerlei redenen expert geworden in ‘geven’, vaak onbewust, maar ‘ontvangen’ is oh zo lastig voor ons. Ga bijvoorbeeld maar eens na hoe jij reageert wanneer een willekeurig iemand jou een compliment geeft. Kun je dat ontvangen, of wimpel je het zo snel mogelijk weer weg? En hoe vaak vraag jij anderen om hulp?
Waardoor raakt die balans verstoord?
We leren van jongs af aan om ons aan te passen aan het gezin, de familie en de omgeving waarin we opgroeien. Wanneer je voldoet aan de normen van samenleven dan voel je je fijn en onschuldig. Voldoe je daar niet aan dan voel je je vervelend en schuldig. Zo leren we het verschil tussen goed en kwaad binnen de groep of gemeenschap waarin we opgroeien.
Wanneer je gevoelig bent zijn je voelsprieten continu afgestemd op anderen, op dat zij zich fijn voelen, want dan pas kun jij je veilig voelen. Dus reken maar dat jij je uiterste best doet om aan de normen te voldoen. Vaak ontstaan er zo gedragspatronen die zich al jong in je nestelen, waarvan je je op latere leeftijd waarschijnlijk niet eens bewust bent. Patronen zoals anderen altijd willen pleasen. Boeiend is dat wanneer je eindelijk zo ver bent dat je voor jezelf wilt kiezen, jij je heel schuldig en zelfs akelig voelt.
Wat gebeurt er als je voor jezelf kiest?
Je bent zo gewend om de problemen van anderen op te lossen, voor anderen te zorgen, je te voegen naar wensen van anderen, dat je daardoor onbewust het gevoel hebt dat je onschuldig bent. Je doet namelijk altijd je best voor je partner, kinderen, familie, vrienden, collega’s etc. Je beleeft dit dan als iets goeds doen voor anderen wat je een fijn gevoel geeft. Of misschien is ‘een veilig gevoel’ een betere woordkeuze.
Eigenlijk is er dan geen sprake van ‘verbinding’ maar van ‘binding’, want er is een onbalans tussen geven en ontvangen. Wanneer jij dan een stap wilt zetten in het kiezen voor jezelf, voor jouw geluk, dan neem je daarin onbewust de ballast van die ander mee. De teleurstelling, zorgen, afwijzing of afhankelijkheid van de ander. Of dat nu echt zo is, of dat jij het zo beleeft door een patroon dat jij leeft waar je je niet van bewust bent, maakt niet zoveel uit. Het gevolg is dat jij je schuldig en akelig voelt.
Je eerst slechter voelen leidt tot verbinding
Dus heel tegenstrijdig: wanneer je eindelijk echt aandacht aan jezelf besteedt, ga je je eerst slechter voelen. Door los te leren laten wat van anderen is, voldoe je voor je gevoel niet meer aan de normen van samenleven en voel je je eerst schuldig en waarschijnlijk ook angstig. En dat is lastig.
Terwijl eigenlijk het tegenovergestelde gebeurt: door aandacht aan jezelf te besteden, leer je van in plaats van alleen maar geven om ook te ontvangen. Daardoor kan er ook in je relaties met anderen balans ontstaan, en dus verbinding in plaats van binding.
Loslaten wat niet van jou is
Neem dit als uitgangspunt: je kunt het leven van anderen niet fixen, hoe graag je dat ook zou willen. Je bent als volwassene enkel in staat om je eigen problemen op te lossen. Sterker nog, dat lukt alleen maar wanneer je bereid bent om de verantwoordelijkheid voor je leven (weer) te nemen.
Een voorwaarde voor jouw geluk is dus dat je de regie weer neemt over alleen dat deel waarvoor jij verantwoordelijkheid kunt dragen: jouw leven en jouw geluk. En je laat los wat niet van jou is of aan jou is. Je laat de zorgen en problemen van anderen voortaan bij anderen. Dan pas kun je vrijheid ervaren en keuzes maken die gezond zijn voor jou.
‘Ja’ zeggen tegen jouw aandeel
Dat betekent niet dat je er helemaal niet meer voor anderen kunt zijn. Het houdt in dat je ‘ja’ zegt tegen jouw aandeel – tegen jouw daden en de bijbehorende gevolgen – en niet tegen het aandeel van de ander. En je hiervan bewust worden, is een eerste prachtige stap op weg naar jouw geluk.
Geef een reactie