Lieve Bente, regelmatig overvalt mij een enorm schuldgevoel wanneer ik aan jullie, mijn ‘koningskinderen’, denk. Dat ik mijn zwangerschap niet heb kunnen voldragen, dat jullie zo onaf uit mijn baarmoeder in dit aardse leven werden gerukt. Dat jij het niet overleefde. Alles wat je tweelingbroer al jong in zijn leven heeft moeten doorstaan. Wat is vanuit waar jij nu bent het perspectief daarop?
Mama, stop hiermee! Er is geen schuld. Nooit!
