Ontvang jij graag eerst de bevestiging van een ander dat je op het goede spoor zit voordat je actie onderneemt, vanwege je angst om te falen? Geloof me ik herken het zo, maar mijn advies is om niet telkens op zoek te gaan naar boodschappen die je bevestigen, anders ga je nooit ‘doen’.
Gaat jouw ego steeds op de rem staan?
Bevestiging zoeken is iets van ons ego, dat bang is om te falen. Die angst wordt onbewust gevoed door ervaringen die je eerder in je leven hebt opgedaan maar diep hebt weggestopt, omdat ze te pijnlijk of verdrietig waren. Ervaringen die gevoelens oproepen van ‘niet goed genoeg’ zijn. Ervaringen waar je met je hoofd niet meer bijkomt, omdat je dat niet kunt of niet wilt, maar die er wel voor zorgen dat jouw ego op de rem gaat staan zodra het spannend lijkt te worden. Door steeds te wachten op de bevestiging van een ander of het goed is wat je wilt gaan doen, gaat het echte leven aan je voorbij. Dan blijf je in je wachtkamer zitten zonder verder perspectief.
Ga door je angst heen en start met ‘doen’
Wanneer je gaat ‘doen’, dus door jouw angsten heen gewoon gaat proberen, doe je ervaringen op. Ervaringen die je weer richting geven. Soms neem je de verkeerde afslag, maar iedere weg leidt ergens naartoe en je kunt altijd een nieuwe afslag nemen. Het belangrijkste is, dat je uit de wachtkamer van jouw leven bent gestapt. De plek waar je alleen maar verlangde naar, hoopte op, en droomde van een ander leven dat je maar niet kreeg. Nu wel, want je bent je leven aan het leven.
Houd jezelf niet gegijzeld
Houd jezelf niet gegijzeld in die wachtkamer. Wat is het ergste dat je kan overkomen? Verlies, afwijzing, verdriet? Dat is precies wat je nu al beleeft, terwijl je in de wachtkamer zit en die rotgevoelens projecteert op de toekomst die je niet durft aan te gaan. Je voelt de angst al om te verliezen, om afgewezen te worden, om verdriet te hebben. Terwijl er nog helemaal niets gebeurd is om die gevoelens te rechtvaardigen. Ze grijpen terug op ingesleten, beperkende gedachten en belemmerende overtuigingen die je gevangenhouden en niet waar zijn. En door je daarin vast te bijten, roep je die vervelende gevoelens ook steeds weer over je af. Immers, waar jij jouw aandacht op richt dat groeit, positief maar ook negatief.
Leef nu, blijf niet wachten!
Gooi de deur van jouw wachtkamer open en ga het aan. Het ergste wat je kunt ervaren heb je al gevoeld en doorleefd, namelijk de afwijzing, het verdriet en de pijn. Niet door de ander, maar door jezelf. Steeds weer, vanuit jouw beperkende overtuigingen en gedachten, waar je je vaak niet eens van bewust bent. Ga doen wat je wilt doen of wat je te doen hebt. En merk dan dat het grootste deel van jouw angsten helemaal niet uitkomt. Leef nu, blijf niet wachten!
Geef een reactie