Stel je bent een gevoelige vrouw die onbewust altijd haar antennes heeft uitstaan voor de wensen en noden van anderen. Zelfs wanneer er geen beroep op jouw tijd en aandacht wordt gedaan, ben je geneigd om te pas en te onpas hulp aan te bieden. Dat is je aard als gevoelige ziel: je bent altijd eerst met je aandacht bij anderen. Je voelt immers zo goed wat anderen voelen dat jij je verantwoordelijk voelt voor het geluk van anderen. Je gunt anderen meer dan jezelf. Wat doe je dan als een ander een beroep op je doet waar je helemaal geen zin in of tijd voor hebt? Een duidelijke ‘nee’ voelt? Zeg je ‘ja’ om de lieve vrede te bewaren? Eigenlijk zeg je dan ‘nee’ tegen jezelf. Keer het om: ‘Nee’ zeggen is ‘ja’ zeggen tegen jezelf!
