Lief ienieminikiekeboe-meisje van me, zo noemden we je altijd terwijl je in jouw couveuse lag. Af en toe deed je één oogje open en dat vatten wij dan op als kiekeboe spelen. Die lichtheid en speelsheid spiegel jij mij steeds wanneer we samen schrijven, maar die geef je ook altijd door in readingen die anderen voor mij doen. En gisteren voelde ik je bij een workshop intuïtief schilderen toen het woord ‘mocking bird’ in mij opkwam. Geen twijfel dat jij dat was.
Haha mama, dat heb je goed gevoeld. Zo wil ik je steeds speldenprikken geven om het leven ook echt te leven vanuit lichtheid en speelsheid. Je maakt het vaak zo serieus, waardoor het zwaar wordt. Nergens voor nodig. Kon je maar even hier gluren, dan zou de zwaarte zo van je schouders glijden, want al die oefening in dat donkere stuk waarin je vaak zo vastloopt heb je hier helemaal niet nodig. Hier leren we vanuit lichtheid. We hebben wel thema’s uit te werken, maar dat wordt altijd vanuit licht en liefde begeleid.
Wat bedoel je daarmee ‘thema’s uitwerken’, is daar het leven hier op aarde niet voor? Moet je daarvoor niet eerst incarneren?
Ja voor een deel wel. Je kiest een incarnatie om verder te werken aan de ontwikkeling van je ziel, maar wanneer je weer overgaat naar hier dan is er ook nog zoiets als een hemelse leerschool. Je wordt door verschillende lichtwezens begeleid bij het duiden van je aardse ervaringen. Dan kun je ook begrijpen wat tijdens je leven wel en niet gelukt is. Al geef ik er nu aardse woorden aan, want hier kennen we het begrip ‘lukken’ of ‘mislukken’ niet.
Laat me dat even uitleggen. Voordat je als ziel een levenservaring kiest, kies je een intentie voor dat leven. Voor jouw intentie is medewerking nodig van meerdere zielen, dus vormt zich een groepje zielen waarin met elkaar wordt afgesproken welk thema je wilt uitwerken op aarde. Vooraf is niet duidelijk hoe en waar je elkaar treft, en aan welke zijde, maar wel dat je elkaar op dat thema zult tegenkomen. Dat kan in licht en liefde, maar ook in schaduw en angst. Dat maakt het leven ook zo interessant. Terug thuis, zoals ik hier maar even noem, word je begeleid door mentoren die met je nagaan in hoeverre je jouw zielenintentie hebt kunnen leven.
Dat klinkt bijna alsof je ook nog een ego hebt wanneer je bent teruggegaan, boeiend lieve schat.
Dat voel je goed aan mama, in zekere zin is dat ook zo, alleen op een andere manier als op aarde. Wij aan deze zijde zijn een energie met onder andere inprentingen van onze aardse ervaringen. Je essentie gaat na je overlijden niet verloren, dat deel blijft altijd bij je. Het is belangrijk dat we de inprentingen in ons zielen-DNA goed opslaan, zodat we een volgende keer wanneer we weer naar aarde mogen een zuivere intentie kunnen neerzetten die gericht is op groei van bewustwording. Ook hier is daar hulp bij nodig van mentoren uit een hogere energie, mentoren die geen aardse incarnatie nodig hebben en ‘het al dat is’ continu zijn.
Je legt wel woorden in mijn vingers die ik nu voor je schrijf, maar dit vind ik wel ingewikkelde materie. Het is alsof ik voel wat je zegt, maar mijn hoofd het niet kan accepteren.
Acceptatie vraagt overgave lieve mama, en zover ben je aards nog niet. Je hoeft het ook niet allemaal in een keer te begrijpen. Wanneer je mij steeds meer opzoekt kan ik je daarmee helpen. Het komt erop neer dat de mensen die jij in jouw leven ontmoet er niet toevallig zijn. De bewegingen om jou heen spiegelen de lessen die jij hebt te leren in jouw leven.
Wat zeg je dat toch weer mooi! Daar geloof ik ook steeds meer in, onder andere door tekenen die ik nog niet zo lang geleden niet zou hebben opgemerkt. Ook door toevallige ontmoetingen die achteraf echt een diepere betekenis hadden. Mooi vind ik dat. Maar ik vind het ook ingewikkeld, want vaak heb ik nog moeite met in die spiegel kijken.
Maak er een spelletje van mama, een raadspelletje. Iedere keer als je in gezelschap gedrag ziet waar jij je aan stoort, wat je niet begrijpt of waardoor jij van slag raakt, probeer dan te raden wat dat gedrag wil vertellen over jou. Heel leuk om het zo te benaderen, in plaats van meteen je oordeel over dat gedrag te hebben. Slik je oordeel in en ga een laagje dieper dat raadspelletje spelen. Dat zorgt gegarandeerd voor vermaak en levert je ook nog mooie inzichten op. Zo word je gewezen op plekken in jou of overtuigingen van jou die om aandacht vragen. En je kunt dit spelletje ook samen met anderen spelen, ik zie het al helemaal voor me. Spelend leren noem je dat.
Wat geef je me weer een fijne knipoog, dank je wel lieverd.
Ga maar lekker spelen mama!
PS. Als je het fijn vindt om de ‘gesprekken met mijn dochter’ te volgen, meld je dan hieronder aan. Elke keer wanneer ik een gesprek plaats, ontvang je daarover een mail. Ik spam niet.
Copyright 2020© Sabine Vekemans All rights reserved.
Geef een reactie