6. Wat is de zin van verlies?

Bente, wat is de zin van verlies? En dan bedoel ik het verliezen van dierbaren die veel te jong gaan. Daardoor blijf je achter met zo’n indringend verdriet dat je al je levensvreugde ontneemt.

Lieve mama, daarop is eigenlijk geen eenduidig antwoord. Verlies is niet een ervaring waar je aards naar verlangt, maar er gewoon is. Het overkomt je, het gebeurt. Soms is een les ten einde, is de cirkel rond, ook al lijkt dat vanuit een aardse beleving helemaal niet zo. Soms is het bedoeld als wezenlijke ervaring voor degene die achterblijft. Of is het een pact op zielsniveau tussen dader en slachtoffer. Zelfs als het stom toeval lijkt, kan een ziel er toch voor kiezen om te vertrekken. Het hangt van veel omstandigheden en zielsafspraken af.

Toch is er vanuit onze dimensie nooit sprake van verlies, de essentie van die persoon blijft namelijk altijd bestaan. Alleen niet meer in een aardse, fysieke vorm. Dit is een lastig concept voor veel mensen. Maar de essentie van een mens blijft altijd intact, want die is niet verbonden met het fysiek aanwezig zijn op aarde. Dat is slechts een gekozen manifestatie om ervaringen op te doen.

Dat klinkt heel mooi, lieverd, en geeft op goede dagen hier ook echt houvast. Maar voor de tobbers onder ons valt dit bijna niet te begrijpen. Het is al zo lastig om te kunnen bevatten wat wij met z’n allen op deze planeet in de kosmos doen. Laat staan dat ik mij een voorstelling kan maken van dat mijn essentie altijd zal blijven voortbestaan.

Dat begrijp ik mama, in zekere zin zal je daar als mens ook altijd mee blijven worstelen, juist wanneer je je meer bewust wordt. Omdat het zo haaks staat op de wijze waarop het leven in het algemeen gevormd wordt door je ervaringen op aarde. Dicht bij je essentie blijven is niet zo makkelijk. Het eerste wat je leert is je voegen naar wat anderen verlangen. Het komt aan op vertrouwen en overgave. Dat kun je pas gaan ervaren wanneer je jouw gedachten en overtuigingen leert loslaten. Op je ademhaling. Wat je daaronder dan voelt is de ruimte die je werkelijk bent. Je bent, niet meer en niet minder. Het is een pure staat van zijn.

Neem het contact tussen ons. Ik weet dat je daaraan ook vaak hebt getwijfeld en soms nog twijfelt. Toch is het er en het is er steeds geweest. Ook toen jij je daarvan vanuit jouw aardse bestaan nog niet bewust was. Of het niet kon geloven.

Ja, als ik terugkijk op mijn leven sinds jij kwam, is dat zo. En waarschijnlijk was je er daarvoor ook al in een andere energie.

Precies mama, eigenlijk is het allemaal zo vreselijk dichtbij voor jullie stervelingen. Alleen mogen jullie wel jullie zintuigen openen voor onze aanwezigheid. Het is zoveel dichterbij dan je vermoedt. En in een vorm die je makkelijk kunt oppikken wanneer je je daarvoor openstelt. Helaas gaan jullie dan weer twijfelen of het wel klopt, of het wel echt is of een hersenspinsel. Eigenlijk verlangen jullie naar zo’n garantiestempel. Maar zo heeft geloof nooit gewerkt mama. Geloven gaat altijd over vertrouwen en overgave. Dan kun je pas de wonderen in het leven ervaren. En zelfs wanneer je voelt dat dit klopt zal je verstand zich er ook mee willen bemoeien. Want hoe bewijs je dit dan aards aan anderen? Maar vergeet niet mama: wat je echt raakt, stroomt eerst naar en vanuit je hart. En dat voelt warm en weids.

Ach Bente, wat een wijze woorden weer. Toch blijf ik worstelen met het aardse verdriet, het gemis van jou als mijn dochter met wie ik zoveel had willen ondernemen en delen in dit leven.

Dat verdriet zal altijd bij je blijven mama. Het is deel van jouw aardse ervaring. Een ervaring die ook bijdroeg aan een rol die jij met verve hebt gespeeld en jong al leerde spelen. Niet eens bewust, maar onbewust door omstandigheden. De rol van slachtoffer. Nu is het mooi dat je ontdekt dat die rol je niets heeft gebracht en ook niets brengt. Aan de andere kant heeft mijn verlies je ook een enorme kracht gegeven in het begeleiden van mijn broer en zielsverwant. Een kant die je anders ook niet zo intens had beleefd. Zo zie je, in en om alles huist licht en donker.

‘Amen’ kan ik hier alleen maar op antwoorden. Dank je wel prachtige dochter van me!

Lees volgend gesprek (7)

PS. Als je het fijn vindt om de ‘gesprekken met mijn dochter’ te volgen, meld je dan hieronder aan. Elke keer wanneer ik een gesprek plaats, ontvang je daarover een mail. Ik spam niet.

Copyright 2020© Sabine Vekemans All rights reserved.